اوست گرفته شهر ِ دل...

دلم می‌خواست
شبی که می‌رفتی
اتفاقِ ساده‌ای می‌افتاد

راه را گم می‌کردی
فاخته‌ای کوکو می‌کرد
و کلیدی زنگار‌گرفته
از آشیانهٔ خالی دُرناها
به زمین می‌افتاد

باران می‌گرفت
بیدار می‌شدم
بیدارت می‌کردم
و ادامهٔ این خواب را
تو تعریف می‌کردی...
                                                      واهه آرمن

پس از باران...