صبور
مثل درختی که در آتش میسوزد
و توان گریختن ندارد.
حیرت زده چون گوزنی
که شاخهای بلند
در شاخه گرفتارش کردهاند.
همه، این روزها این چنینیم ... .
شمس لنگرودی
حس میکنم چیزی که این روزا بهش احتیاج دارم توکله. رها بودن در مسیری که بدونم هر چی سر راهم قرار میگیره درسته! یا حداقل بعدا قراره بهم ثابت بشه که درست بوده. رها بودنی که مثل اون عروسکهای نمایش بدونی با نخ به یه جایی وصلی. نمیدونم چرا این حس خوبم رو گم کردم. باید برگردم به روزهای قبل که آرامشم بیشتر بود.
+ یه پیراهن شبیه عکس بالایی خریدم * _ *
پس از باران...برچسب : نویسنده : baranm2a بازدید : 184