این غم انگیزترین شعر جهان خواهد شد/ شاعری واژه به سر دارد و معشوقی، نه...!

می‌جویمت می‌جویمت
با آن‌که پیدا نیستی...
می‌خواهمت می‌خواهمت
هر چند پنهان می‌کنم...

+ حتی اگر نباشی، می‌آفرینمت؛ چونان که التهابِ بیابان، سراب را.

+ دلم گرفته... باور کن این دیگه شعر نیست! یکی از اثراتش هم اینه که هر چی می‌نویسم دوست ندارم و چند ساعت بعد حذفش می‌کنم.