گرچه من برمی‌گردم... همیشه برمی‌گردم.

اولش با انقلاب شروع کردیم. بین کتاب‌ها و دستفروش‌هایی که کتاب‌های ممنوعه قدیمی داشتند؛ وول خوردیم. نون خامه‌ای گنده خریدیم و پیاده‌ راه افتادیم سمت پارک. ده شب تو پارک لاله بدمینتون بازی کردیم و بعد از زیر چنارهای سر به فلک کشیده‌ی خیابون ایتالیا گذشتیم. شعر خوندیم و خندیدیم. دیشب به نظرم رسید تهران شاید جای چندان بدی هم برای زندگی نباشه.