خداوندگار تمرکز تقدیم می‌کند:

توی زیرزمین نمور خوابگاهم که با هم اتاقیام حرف نزنم و کارامو انجام بدم. سه تا دختر دارن قهقهه میزن و ادای همکلاسیای پسرشونو درمیارن! [قدمی از گروه م شیمی اگر صدای منو میشنوی، دخترا روت کراش زدن D:] من برای ایگنور کردن صدای اینا هنذفری چپوندم تو گوشم و ابی داره داد میزنه: "قد آغوش منی... نه زیادی، نه کمی..." و خب با این شرایط فردا توی کنفرانس شریف تنها کاری که از دستم برمیاد اینه که برم یکی یکی ملت رو بغل کنم ببینم کی قد آغوش منه :| البته کسی به فکر مریم‌های پرپر، کسی تو فکر کوچ کفترا نیست...