غم‌پروریم... حوصله شرح قصه نیست...

وقتی می‌بینم با تمام مشکلاتی که داشتم نشد یه ترم برای خودم سیو کنم، در حالی که بقیه تونستن، خیلی دلم به حال خودم می‌سوزه. عمیقا ته دلم غصه‌ای میشه... کاش می‌دونستم و پارسال اون درخواست لعنتی رو زودتر داده بودم و این همه مسئولین اون دانشگاه نکبت سلیقه‌ای عمل نمی‌کردن... حقیقتا روحم با این داستان هیچ وقت کنار نمیاد ولی خب استرس هم چیزی رو درست نمی‌کنه! باید صبر کرد و توکل. باز میشه این در.