استارت

ننوشتن‌هام داره طولانی میشه و این حرف‌های تلنبار شده زندگی رو سخت‌تر می‌کنه. اما فکر می‌کنم دیگه باید تغییر کنم. به قول آناگاوالدای من او را دوست داشتم "باید یکبار به خاطر همه چیز گریه کرد. آن قدر که اشک‌‌ها خشک شوند، باید این تن اندوهگین را چلاند و بعد دفتر زندگی را ورق زد. به چیز دیگری فکر کرد. باید پاها را حرکت داد و همه چیز را از نو شروع کرد."