رفیق بی‌کلک

بازم توی همه سختی‌های روزگار، کاظمه که برا آدم می‌مونه. کاظم مصداق بارز دوست‌هاییه که وقتی کارت گیره یادشون می‌افتی...امتحانا، دفاع ارشد، آزمون جامع و حالا هم پروپوزال دکتری. خداییش مستحق اینه که در نهایت تز دکتریم رو بهش تقدیم کنم یا توی صفحه تشکر قبل از همه بنویسم و با سپاس ویژه از همراه و همگام من در تمامی مراحل تحصیلی، کاظم عزیزی که با گرمای وجودش به من امید و زندگی بخشید.